دریافت کد پاپ آپ کلیکی

بعدازیک عملیات ایذایی وقتی قصد برگشت به خط خودی داشتیم راه را گم کردیم.

شهید برونسی ازطریق بیسیم با خط تماس گرفت.وضعیت را برایشان توضیح داد.

گفتند:برایتان منورمیزنیم وموقعیت خودمان را اعلام میکنیم.

آسمان را نگاه کردیم دیدیم درچهار جهت ما منور روشن شد..

متوجه شدیم...

زماني كه قرار بود پاكسازي شهر مهاباد صورت بگيرد كاوه در عمليات قبل مجروح شده بود

و در اروميّه بستري بود آقاي قمي علاوه بر فرماندهي پادگان جانشيني كاوه را نيز به عهده داشتند .

در اولين مرحله عمليات كمين خورديم و چون عمليات لو رفته بود به پادگان پيرانشهر بازگشتيم ،

صبح از پاسگاه ارتش تماس گرفته و گفتند كموله و دمكرات به داخل شهر حمله كرده اند و پايگاه ارتش در خطر است

همان موقع كاوه با حالت مجروحيّت با هلي كوپتر به پادگان آمد

وقتي گزارش منطقه را به وي داد و درخواست چاره كرد كاوه گفت :

نيروها را عقب نشيني بدهيد ما هم از پادگان تيپ عقب نشيني كرديم

و توپخانه كموله و دمكرات را زير آتش گرفت بطوريكه به طرف بيرون شهر عقب نشيني كردند

و سپس پاسگاه آنان را زير آتش خود گرفت كه دشمن تعداد بسيار زيادي كشته و اسير داد

و به اين صورت مهاباد كاملاً به تصرف نيروهاي خودي در آمد

دو تا بچه یک غولی را همراه خودشان آورده بودند و های های می‌خندیدند.

گفتم: «این کیه؟»

گفتند: «عراقی!»

گفتم: «چطوری اسیرش کردید.»

باز می‌خندیدند!

گفتند: «از شب عملیات پنهان شده بوده. تشنگی فشار آورده و با لباس بسیجی‌های خودمان آمده ایستگاه صلواتی شربت گرفته؛ بعد پول داده بود! این‌طوری لو رفت...» هنوز می‌خندیدند.

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در در کوچه لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد بر لب درگاه او
پرز لیلا شد دل پر آه او
گفت یارب از چه خوارم کرده ای
برصلیب عشق خوارم کرده ای
جام لیلا رابه دستم داده ای
وندر این این بازی شکستم داده ای
نشترعشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم ،می زنی
خسته ام زین عشق ، دل خونم مکن
من که مجنونم تومجنونم مکن
مرد این بازیچه ،دیگر نیستم
این تو لیلای تو.........من نیستم
دل مجنون دیکر از عشق زمینی قطع امید میکند وخالصانه پروردگار مهربانش را که منتظر اوست می خواند که در حدیث آمده است اگر بنده می دانست که خدا چقدر اورا دوست می دارد وعاشقش است از شوق او هر دم جان می داد
گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ وپیدا وپنهانت منم
سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم ونشناختی؟
عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق ،یک جا باختم
کردمت آواره صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد
سوختم درحسرت یک یاربت
غیر لیلا بر نیامد ازلبت

روزوشب اورا صداکردی ولی
دیدم امشب بامنی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سر میزنی
در حریم خانه ام در میزنی
درنهایت لیلی از راه می رسد وخداوند بامجنون حسن ختام می کند.
حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود
مردراهش باش تا شاهت کنم
صد چون لیلاکشته راهت کنم

ای قاضی شهر از تو پرکارتریم/با این همه مستی زتو هوشیارتریم/تو خون کسان خوری وما خون رزان/انصاف بده کدام خون خوار تریم؟/

بازگفتگوی عشقه . بگو مگوی عشقه
باز دل تنهای من در جست و جوی عشقه
این شور و حال از منه یا هایو هوی عشقه
عشقه اشتباه نکنم ، چرا روش درو وا نکنم ، یه عمری به دنبالشم ، چرا اونو صدا نکنم
چه احساس قشنگی ، بهار رنگارنگی ، صدای زنگه عشقه ، چقدره گوش بزنگی
صدای پاش میاد ، یواش یواش میاد ، غمشو دوست دارم ، اونم باهاش میاد
عشقه اشتباه نکنم ، چرا روش درو وا نکنم ، یه عمری به دنبالشم ، چرا اونو صدا نکنم
چه احساس قشنگی ، بهار رنگارنگی ، صدای زنگه عشقه ، چقدره گوش بزنگی

ﺑﯿﻦ ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯﯼ ﯾﮏ ﺗﺒﺎﻫﯽ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ
ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺧﻼﯾﻖ ﺭﻭﺳﯿﺎﻫﯽ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﺳﺖ، ﺗﺎ ﮐﯽ ﻓﮑﺮ ﺑﺮﺩ؟
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺻﻔﺤﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ
ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ "ﺍﻭ " ﺑﺎ ﮔﺮﻩ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪ
ﻣﻌﺼﯿﺖ ﺁﻧﻘﺪﺭﻫﺎ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ، ﮔﺎﻫﯽ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻝ ﭘﺎﮐﯽ ﺍﻡ ﺩﻡ ﺯﺩ ﻣﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺁﻣﺪﻡ ﺣﻔﻈﺶ ﮐﻨﻢ ﺩﯾﺪﻡ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻘﻢ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺩﺭ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﻢ ﻟﻄﻒ ﺍﻟﻬﯽ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ
ﻣﺎ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﯽ ﺗﻘﺎﻃﻊ ﺳﺎﺧﺘﯿﻢ
ﮔﻔﺘﻪ : " ﻻ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﻓﯽ ﺍﻟﺪﯾﻦ " ﭘﺲ ﺩﻭﺭﺍﻫﯽ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ
شاعر کاظم بهمنی

پیرمردی سوار بر قطار به مسافرت میرفت

به علت بی توجهی یک لنگ کفش ورزشی وی از پنجره قطار بیرون افتاد

مسافران دیگر برای پیرمرد تاسف  می خوردند

ولی پیرمرد بی درنگ لنگه دیگر کفشش را هم بیرون انداخت

همه تعجب کردند....

پیرمرد گفت: یک لنگه کفش نو برایم بی مصرف می شود

 ولی اگر کسی یک جفت کفش نو بیابد . چقدر خوشحال خواهد شد....

نتیجه داستان :ببخشید و لبخند بزنید تا بتوانید راحت تر فراموش کنید

ای که در زنجیر زلفت چندین آشناست
..خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود
..رخ تو در نظر من چنین خوش آراست

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق
..ترک کام خود گرفتم تا بر آید کام دوست

دلبر که جان فرسود از و کام دلم نگشود از او
..نومید نتوان بود از و باشد که دلداری کند

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
..به راحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز
..ورای حد تقریرست شرح آرزومندی

شعرم به یمن مدح تو صد ملک دلگشاد
..گویی که تیغ تست زبان سخنورم